Ένα ακόμα ΓΙΑΤΙ...

Νιώθουμε τίποτα μέσα στα πάντα,
πολεμάμε την ειρήνη μέσα στον πόλεμο,
αγαπάμε το μίσος μέσα στην αγάπη,
και έτσι νιώθουμε άνθρωποι.....
Και εγώ σας ρωτάω απλά να μου πείτε ΓΙΑΤΙ..???

Θα υπάρχεις...

Τα μοναδικά μέρη που θα σε βλέπω πάντα,
είναι η καρδιά μου κ τα όνειρά μου...
όσο μακριά κ να φεύγεις σε αυτά θα είσαι,
όσο ψιλά κ να πετάξεις ,σε αυτά τα μέρη ,πάντα θα υπάρχεις...

Ευτυχία...

Μάζεψα όλα μου τα δάκρυα,
τα έκανα γράμματα,
τα άπλωσα σε ένα φύλο χαρτί,
τα έβαλα σε μια σειρά
και τότε σχημάτισα,
το πιο πλατύ μου χαμόγελο...
Σχημάτισα την ευτυχία...

Με άφησες...

Δεν με πόνεσε που έφυγες...
με πόνεσε που με άφησες,
να πιστέψω ότι θα μείνεις...

Θυμάμαι...

Το ότι δεν μιλάω για σένα,
δεν σημαίνει ότι σε ξέχασα...
σημαίνει ότι έμαθα να θυμάμαι,
αυτά που πρέπει να θυμάμαι...

Το χθες...

Θέλω να ξημερώσει το χθες, για να μπορέσω να σε δω στο σήμερα...
Θέλω κάθε μέρα να είναι χθες, ξανά χθες , ξανά, ξανά και ξανά...
Δεν θέλω ποτέ να έρθει το αύριο, το φοβάμαι,
είναι εκείνο που μπορεί να σε πάρει μακριά από μένα...
Κάθε τι που είναι στο χθες κρατάει για πάντα..!

Ο δρόμος...

Τα αστέρια απλά σου δείχνουν τον δρόμο...
το πως πρέπει να περπατήσεις θα το βρεις μόνος σου...

Δεν ήταν...

Πήγα εκεί που δεν φτάνουν ούτε τα όνειρα σου...
άγγιξα τα πάντα μα δεν ήταν σαν την αγκαλιά σου...
Είδα όσα δεν έφτανε ποτέ η ματιά σου...
όμως δεν ήταν σαν τα βλέφαρά σου...
Γεύτηκα όσα άνθρωπος ποτέ δεν έχει γευτεί...
όμως δεν ήταν σαν το δικό σου φιλί...

Μια αλήθεια...

Όταν πραγματικά κοιτάς στα μάτια κάποιον,
θα πρέπει να είσαι έτοιμος να αντικρίσεις την αλήθεια....
Γιατί στα μάτια των ανθρώπων κρύβεται πάντα μια αλήθεια...

Σε χρειάζομαι...

Χρειάζομαι τα μάτια σου για να κοιτώ...
χρειάζομαι τα χείλη σου για να μιλώ...
χρειάζομαι τα πόδια σου για να περπατώ...
χρειάζομαι την ανάσα σου για να αναπνέω...
χρειάζομαι ΕΣΕΝΑ για να ζω...!!!

Χαμογέλα...

Φτιάξε με τα χαμόγελα σου ένα τοίχος γύρο από την ζωή σου...
ώστε ποτέ κάποιο δάκρυ μην αγγίξει την ψυχή σου...!!!

Καρδια...

Η αγάπη είναι το μόνο που γεμίζει
αυτό που κάποιοι λένε δοχείο...
ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...

Όταν το σώμα σταματάει να λειτουργεί,
τότε η καρδιά έρχεται και το κάνει να ζει...

Εσύ...

Ένα όχι στα άπειρα ναι..
ένα ίσως στα άπειρα σίγουρα...
ένα "σε μισώ" στα άπειρα "σ'αγαπώ"...
ΕΣΥ σε 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους...!!!

Δεν είναι εύκολο...

Δεν είναι εύκολο να είσαι τα μάτια ενός τυφλού,
να είσαι το στόμα ενός μουγκού,
να είσαι τα αυτιά ενός κουφού..!!
Δεν είναι εύκολο να είσαι κάτι παραπάνω από τι είσαι..!

Όταν...

Όταν τα φώτα θα σβήσουν θα χαθεί κάτι το τόσο όμορφο...
όταν τα φώτα θα σβήσουν θα έχεις χαθεί ΕΣΥ....
το φως το οποίο φώτισε το σκοτινο μονοπάτι που βάδιζα...

Ένα εισιτήριο...

Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την χώρα που λέγεται ευτυχία...
γιατί απλά βαρέθηκα τα ψεύτικα χαμόγελα..τα ψεύτικα σ'αγαπώ..
κουράστηκα να μετράω μέρες και να είμαι ακόμα εδώ...σαν βαγόνι στο σταθμό..
βαρέθηκα να κοιτώ τον ουρανό και να φαντάζει άπιαστο...
κουράστηκα να βαδίζω στο ίδιο μονοπάτι...δεν είναι αλήθεια αλλά μια αυταπάτη...

Οι άνθρωποι...

Κοιτάζοντας και παρατηρώντας τους ανθρώπους διαπίστωσα πως:
κοιτάνε γλυκά μα σκέφτονται πονηρά...
δίνουνε λίγα μα ζητάνε πολλά...
σε φιλούν κατάματα μα μαχαιρώνουν πισώπλατα...

Η ιστορία μου...

Είσαι τα γράμματα που τις κάνω λέξεις...
είσαι οι λέξεις που τις κάνω προτάσεις...
είσαι οι προτάσεις που τις κάνω κείμενα...
είσαι τα κείμενα που γίνανε ιστορία..
Είσαι η ιστορία μου...

Ποτέ..

Ποτέ μην χαστουκίζεις το άτομο που πριν λίγο καιρό χάιδευες...
Γιατί το ίδιο χέρι θα γυρίσει και θα βαρέσει εσένα...

Ταξιδεύω....

Ταξιδεύω γυρεύοντας το μονοπάτι τις ευτυχίας,
Ταξιδεύω γυρεύοντας το μονοπάτι τις ελπίδας...
Όσο και να λένε κάποιοι "δεν έχει σημασία ο προορισμός
αλλά το ταξίδι" εγώ ταξιδεύω για τον προορισμό...
Διότι έχασα πολλά, έχασα ότι πιο σημαντικό μπορεί
να έχει ένας άνθρωπος...<< ΤΗΝ ΕΛΠΊΔΑ >>

3 Άλφα...

Αντίδραση, είναι ένα είδος άμυνας...
Άρνηση, είναι ένα είδος αμφιβολίας...
Αγάπη, είναι το απόλυτο συναίσθημα
ευτυχίας για έναν άνθρωπο...

Σήμερα...

Σήμερα μου δώσανε να καταλάβω πως ήμουν κάποιος
σε τούτο τον κόσμο...
Σήμερα με σκέφτηκαν πολλοί,
σήμερα με αγάπησαν πιο πολύ...
Σήμερα όμως είναι η αρχή του τέλους μου,
πάνω σε τούτο τον κόσμο...
Σήμερα ξεκίνησε το ταξίδι μου για την
ΑΙΩΝΙΌΤΗΤΑ...

Θα...

Θα χορέψω θα γελάσω αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσω,
θα ζήσω μα από την ζωή μου δεν θα σε σβήσω...
Μακριά σου θα τρέξω,
μα όχι πολύ γιατί την απόσταση δεν θα την αντέξω...
Καινούρια πράγματα θα επιθυμήσω,
μα δεν σημαίνει ότι τα παλιά δεν θα λαχταρήσω...
Το χαμόγελο στο πρόσωπο μου πάλι θα βάλω,
μα δεν σημαίνει πως δάκρυ δεν θα ξαναβάλω...
Θα σε ακούσω,
μα δεν σημαίνει ότι θα σε πιστέψω...

Αν...

Αν η ζωή ήταν σταγόνες,
θα ήθελα να ήμουν ωκεανός...
Μα είναι μέρες,
και είναι λίγες δυστυχώς...

Χθες είδα,σήμερα σκέφτηκα και αύριο θα πράξω...
(ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις κάτι σωστά)

Δεν αξίζει...

Δεν αξίζει να κλαίω για δυο μάτια,
που δεν με κοίταξαν αληθινά ποτέ...
Δεν αξίζει να πονάω για μια καρδιά,
που δεν χτύπησε για μένα αληθινά ποτέ...
Δεν αξίζεις να σ'αγαπώ.
γιατί δεν με αγάπησες αληθινά ποτέ...

Έδωσα...

Έδωσα σημασία στα ανούσια πράγματα...
παραμελώντας τα σοβαρά...
Έδωσα σημασία στην χαρά...
παραμελώντας την λύπη..
Έδωσα σημασία στο παρελθόν...
παραμελώντας το μέλλον...
Έδωσα σημασία σε σένα...
παραμελώντας εμένα...
Όταν όμως στα σοβαρά η λύπη εμφανίστηκε στο μέλλον μου...
ΕΣΥ δεν ήσουν εκεί... ήμουν ολομόναχος...
Γιατί έδωσα σημασία σε λάθος πράγματα...

Ταυτοποιήσαμε....

Ταυτοποιήσαμε την αγάπη με τον έρωτα...
Ταυτοποιήσαμε την αγάπη με τον πόνο...
Ταυτοποιήσαμε την αγάπη με την συχώρεση...
Κάπου εκεί όμως χάσαμε την ταυτότητα μας...

Βήματα...

Αργά και σταθερά...
Λιτά αλλά και κομψά...
Αδύνατα αλλά και δυνατά...
Αυτά ήταν τα βήματα που έκανα στο μονοπάτι της ευτυχίας...
Σε αυτό το μονοπάτι που πολλοί το είπαν αγάπη,
που περισσότεροι το είπαν έρωτα...
Όμως μόνο ένας το είπε ΖΩΗ, εγώ...

Αφετηρία...

Η ζωή μας μοιάζει σαν ένα λεωφορείο...
Κάθε φορά οδηγεί άλλος...
Μέσα χωράνε πάρα πολλοί...
Άλλοι μένουν για λίγο και άλλοι για πολύ...
Μα όπως σε κάθε διαδρομή ενός λεωφορείου,
υπάρχει μια αφετηρία...
Έτσι και στην ζωή μας ο θάνατος...

Το μελάνι...

Μερικές φορές η ζωή μοιάζει σαν μια Α4 κόλα, άδεια και λευκή...
Κάπου εκεί εμφανιζόμαστε εμείς στον ρολό τις πένας,
που θα γράψει την δικιά τις ιστορία...
Έρχεται όμως η στιγμή που το μελάνι τελειώνει,
όπως και 'μεις...
Φτάνει μόνο να έχουμε γράψει μια ωραία ιστορία...

Βαρέθηκα...

Τα λόγια τα πολλά τα έχω βαρεθεί,
τις ψεύτικές υποσχέσεις τις έχω σιχαθεί...
Τα δήθεν κανενός δεν θέλω να βλέπω μπροστά μου,
μα θέλω πλέον μόνος μου να προχωρώ
και να ακούω την καρδιά μου...
Σελίδα να αλλάξω,
μονοπάτι νέο να χαράξω...
Δίπλα μου μόνο άνθρωποι που με αγαπούν,
και τα όνειρα μου να με οδηγούν...

Όνειρα...

Κάνε όνειρα όπως κάνουν όλοι, μα ποτέ μην βασιστείς σε αυτά... Κατέβα λίγο στην πραγματικότητα... Μπορεί τα όνειρά να είναι τόσο όμορφα και άλλοτε τόσο άσχημα,μα όπως κάθε φορά κάποιος ή κάτι θα έρθει να θα σε ξυπνήσει, και τότε αντικρίζεις την πικρή πραγματικότητά. Τότε άπλα πέφτεις από το συννεφάκι που καθόσουν...Κανε και κυνήγησε τα, μα ποτέ μην βασιστείς σε αυτά...

Σκέψου θετικά...

Σκέψου θετικά και μην χάσεις ποτέ την ελπίδα... Χάνοντας την ελπίδα παύεις να είσαι άνθρωπος και καταλήγεις να είσαι ένα κομμάτι σάρκας που περιπλανιέται στα σκοτεινά μονοπάτια τις ζωής... Κάθε δάκρυ που κυλά από τα μάτια σου, ας είναι καπάκι που κλείνει τις άσχημες στιγμές του παρελθόντος, σε ένα μπαούλο...Μα που ποτέ δεν θα ανοίξεις γιατί τα δάκρυά σου θα σε "πνίξουν" από πόνο, οργή, μίσος...

Ενας αγγελος (tragoudi)

(Ενας αγγελος)
Ενας αγγελος φυλακισμενος
μεσα σ'ενα κλουβι...
στο παρελθον κολημενος
τα φτερα του δεμενα μ'ενα σχοινη...
Η μοναξια του η μονη συντροφια
μεσα σε αυτο το σκοταδι....
χωρις καμια αγκαλια
διχως ενα χαδι...

-ρεφρεν-
Μα το σχοινη αυτο θα κοπει
θα ανοιξει τα φτερα...
θα ζησει και αυτος την ζωη
και θα πεταξει μακρια (ή ξανα)
Μα το σχοινη αυτο θα κοπει
θα ανοιξει τα φτερα...
θα ζησει και αυτος την ζωη
και θα πεταξει ξανα...

Προδωμενος απο τους ανθρωπους
που ειχε κοντα του....
με χιλιους δυο τροπους
ραγησαν την καρδια του...
Τα ματια του πλεον εχουν στεγνωσει
ουτε ενα δακρυ δεν κυλα....
μαχαιρι στα ονειρα του εχουν καρφωσει
και δεν κοιμαται πια....
ονειρα να μην κανει
και πονεσει
ονειρα να μην κανει
και απο τον ουρανο πεσει...

Μα το σχοινη αυτο θα κοπει
θα ανοιξει τα φτερα...
θα ζησει και αυτος την ζωη
και θα πεταξει ...ξανα
Μα το σχοινη αυτο θα κοπει
θα ανοιξει τα φτερα...
θα ζησει και αυτος την ζωη
και θα πεταξει ξανα....

Ελπίζοντας...

Ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο
αφήνεις το καλό...
ελπίζοντας σε κάτι τέλειο
αφήνεις το καλύτερο...
ελπίζοντας σε κάτι το εξαιρετικό και απίθανο
αφήνεις το τέλειο...
ποτέ όμως,μα ποτέ δεν
αφήνεις την ελπίδα σου...
είναι εκείνη που θα σε συντροφεύει
όταν όλοι και όλα
θα έχουν χαθεί..

Δεν εμαθα...αλλα...

Δεν έμαθα να αγαπώ.
Μα έμαθα να μην
περιπλεκω συναισθήματα.
Δεν έμαθα να περπατώ.
Μα έμαθα να κάνω βήματα.
Δεν έμαθα να προχωρώ.
Μα έμαθα να βαστώ γερά.
Δεν έμαθες να μ´αγαπάς.
Μα τώρα είναι αργά...
Γιατί οταν έμαθα να μην
περιπλεκω συναισθήματα,
έμαθα και να κάνω βήματα
και έτσι βασταω γερά και
πάω μπροστά....

Τα λόγια...

“Σε αγάπησα όσο τίποτα στη γη...
έλεγα πάντα θα ήμαστε μαζί...
τα ίδια έλεγες και συ...”
Τώρα πια ποια
τα λόγια εκείνα είναι
για να θυμίζουν
πως μια αγάπη
δεν την κάνουν τα λόγια...
άλλα τα αισθήματα...
τα συναισθήματα...
Ο χτύπος της καρδιάς
που νιώθουμε
μέσα στα στήθη μας...
Η λάμψη των ματιών μας,
όταν βλέπεις τον άλλον να έρχεται...
Ο πόνος σου,
απέναντι στον πόνο του...
Η χαρά σου,
απέναντι στην χαρά του...
Τα δάκρυα στα μάτια σου,
απέναντι στα δάκρυα του...
Το χαμόγελο στο πρόσωπο σου,
απέναντι στο χαμόγελο του...

Παραπονο...

Το δάκρυ σου καθρέφτισε

τον πόνο τις ψυχής σου...

αντανακλάσαι στα μάτια μου...

και δάκρυσα...

Ο ήχος από τα γέλια σου...

έφτασε στο αφτί μου...

και χαμογέλασα...

Όταν η μοναξιά

προσπάθησε να σε πλησιάσει...

ήρθα κοντά σου και δεν την άφησα...

Μα όταν ζήτησα έναν άνθρωπο

απλά να με ακούσει...

απλά να με καταλάβει...

εσύ απλά δεν ήσουν εκεί...

Μου έδωσες...

Μου έδωσες νότες,

τις έκανα μελωδία...

μου έδωσες πόνο,

τον έκανα ευτυχία...

Μου έδωσες μίσος,

το έκανα αγάπη...

μου έδωσες δάκρυ,

το έκανα χαμόγελο...

Σου έδωσα χρόνο,

και απλά με έκανες στην άκρη...

Ήταν καιρός...

Ήταν καιρός

να κοιτάξω μπροστά...

Ήταν καιρός

να ζήσω την ζωή μου καλά...

Να μην περιμένω

κάτι που δεν θα αλλάξει...

Ήταν καιρός

να ζήσω κάτι

που την καρδιά μου

θα ταράξει...

Ήταν καιρός

να ακούσω την λέξη <<σ'αγαπώ>>

Άλλο...

Άλλο πόνο δεν θα αντέξω,

την δύναμη δεν έχω να παλέψω...

στεγνώσαν τα μάτια μου

και άλλο δάκρυ δε κυλάει...

Ναι.!

Η καρδιά μου τα παρατάει,

άλλο δεν βαστάει...

Φεύγω...

Φεύγω , φεύγω μακριά
μήπως μπορέσω να τα αλλάξω όλα αυτά...
αυτά που με κάνουν να πονώ
από το καλό δρόμο να βγω...

Φεύγω να αλλάξω λίγο παραστάσεις
σιχάθηκα όλες τις άσχημες καταστάσεις
Τις φάσεις που ένιωθα πως τα κάνω όλα λάθος
τις φάσεις που με πονούσαν...
αυτές που τις ξεκίνησα με πάθος
αυτές που μια ζωή με οδηγούσαν...

Δεν βαρέθηκα να πολεμώ
ή να παίζω τα παιχνίδια τις ζωής...
απλά βαρέθηκα να είμαι μόνος μου σε αυτό
και δίπλα μου κανείς...

Φεύγω από την καθημερινότητα
που με πνίγει...
Έτσι, απλά γιατί μου φαίνεται
πως η ζωή μου
είναι άδεια και λίγη....

Μην αφήσεις...

Μην αφήσεις τα δάκρυα σου,

να σε τυφλώσουν...

Μην αφήσεις τους άλλους,

να σε πληγώσουν...

Μην αφήσεις τα λογία τους,

να σε ταράξουν...

Μην τους επιτρέψεις,

τον χαρακτήρα σου να αλλάξουν...

Άπλα άφησε τους να καταλάβουν,

πόσο μοναδικός είσαι...

Πότε...

Πότε ξανά μην κλάψεις,

να γελάς πότε μην πάψεις...

Ο πόνος που τόσο καιρό έχεις ζήσει,

πότε μην τον αφήσεις να σε νικήσει...

Και αν ποτέ ξανά πονέσεις,

στα μάτια σου δάκρυα

μην φορέσεις...