Το πορτρέτο σου...

Ποτέ μην ζωγραφίσεις τα όνειρα σου στα μάτια ενός ανθρώπου,
γιατί μονάχα ένα δάκρυ θα είναι το μελάνι που θα καταστρέψει το πορτρέτο σου...

Δυστυχισμένος...

Δυστιχισμενος δεν είναι εκείνος που δακρύζει,
αλλά εκείνος που πασχίζει να χαμογελάσει...

Τα μάτια σου...

Με ρώτησες πως φαντάζομαι το κόσμο μου, απλά καθόμουν κ σε κοιτούσα στα ματιά.
Με ρώτησες πως βλέπω το μέλλον μου, απλά καθόμουν κ σε κοιτούσα στα ματιά.
Με ρώτησες πως ονειρεύομαι την ζωή μου, κ πάλι καθόμουν κ σε κοιτούσα στα ματιά.
Τότε τσαντίστηκες που δεν απαντούσα σηκώθηκες κ έφυγες, χωρίς να ακούσεις πως: Φαντάζομαι, βλέπω και ονειρεύομαι μονό μέσα από τα ματιά σου....

Μελαγχόλησαν...

Μελαγχόλησαν τα δέντρα,
όταν έμαθαν πως είσαι η αναπνοή μου..
Μελαγχόλησε το φεγγάρι,
όταν έμαθε πως είσαι το αστέρι μου...
Μελαγχόλησε ο ήλιος,
όταν έμαθε πως είσαι το φως μου...
Μελαγχόλησε η θάλασσα,
όταν έμαθε πως είσαι ο ωκεανός μου...
Μελαγχόλησαν τα λουλούδια,
όταν έμαθαν πως είσαι το πιο όμορφο άρωμα στη ζωής μου...

Όλα για σένα...

Παραδόθηκα στις σκέψεις της αγάπης σου,
αφήνοντας την πραγματικότητα...
Ταξίδεψα στο βλέμμα του προσώπου σου,
αφήνοντας την εικόνα τις ζωής μου...
Φυλακίστηκα στην ματιά σου,
μην ξεροντας την ποινή μου...
Ξεγελασα την λογική μου,
έχοντας την τρέλα της καρδιάς σου...

Ησυχία παντού...

Ησυχία παντού
Τριγυρο κανείς...
Το μόνο που ακούγεται
είναι ο ήχος που βγάζει ο αέρας,
το κελάηδισμα ενός πουλιού,
το κλάμα ενός παιδιού....
Ενός παιδιού που συνδητοποιησε πως
ΑΓΑΠΗΣΕ.!!!!

Κάποτε...

Κάποτε με ρώτησες τι φοβάμαι περισσότερο,
σου απάντησα "την απουσία σου"...
Και τότε έφυγες λέγοντας μου
πως μόνο έτσι θα ξεπεράσεις τον φόβο σου...
Κάποτε σε ρώτησα τι φοβάσαι περισσότερο,
μου απαντησες "την αγάπη σου"
Και τότε απλά έπαψα να σ´αγαπω...
Όχι όμως για να ξεπερασεις τον φόβο σου,
αλλα γιατί ακόμα φοβάμαι πως θα ξαναφυγεις...

Με μισώ...

Μισώ την στιγμή που σε έχω στα χέρια μου
και ξέρω ότι δεν είσαι δικιά μου.....
Μισώ που την επόμενη μέρα
πρέπει εγώ να προσπαθήσω να σε ξεχάσω....
Mε μισώ επειδή σε αγάπησα....

Όλος ο κόσμος εσύ...

Μπορεί να είσαι "Ένας" μονό,
ανάμεσα σε 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους...
αλλά είσαι 6 δισεκατομμύρια
για έναν άνθρωπο μονό....!!

Ένα παιχνίδι...

Ένα παιχνίδι με έναν μόνο νικητή,
το πόνο,αυτό είναι τελικά η αγάπη...
Μαζεμένα αισθήματα σε μια μόνο καρδιά,
που δεν βαστάει και ραγίζει...
Ένα λαμπερό χαμόγελο,
πού κρύβετε στην σκιά δακρυσμένων ματιών...

Διαφορετικός...

Κουραστικά να λέω στους γύρο μου ότι είμαι διαφορετικός,
ίσως γιατί κατάλαβα πως ήταν άσκοπο...
Όλοι γνωρίζουμε πως κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κανέναν,
εμείς τους κάνουμε ίδιους με τον τρόπο που τους κοιτάζουμε...